Poezii Nicolae Caratana - Rugãciuni cãtrã mama

Mamã, statui*-ali searã cãnd noaptea dipunã,
sh-apoi tu-apirit hrisusitã di lunã,
spilatã di avrã, spilatã di-aroauã,
s-parã ma-analtã, s-parã ma noauã,
cum s-ts-agãrshescu ocljilj ca noaptea dit fãntãnji,
sh-ca izvurlu tsi-azvoami sum codrul di cãstãnj?

Cãnd nji-lj aduc aminti, amintea-a lor mi-aprindu,
sh-tu suflit ãnj pitrec un cipit ditru Pindu.
Nj-pitrec unã pãduri cu fucurinj tu padi,
iu dzua imnã-aratsi sh-pi ascumtish, tu dzadi.

Cã eta nã fu pondã, nã etã di cãnjinã,
dit oclj-a tãi, durutã, amprumutai lunjinã!

Cum s-ts-agãrshescu mãnjli, averi doi dimiurdz,
cari lucra, di lãnã, pãduri sh-vilendzi murdz,
lucra unã vishteari di-aroshuri shi di lai,
pãdurea dit flucati, ca boatsiti di mai.
Dit padea dit vilendzi mi pitrundea aratsi
un somn fãrã di somnu sh-nã boatsi fãrã boatsi.

Ascultã-nj-ul, durutã, aestu zbor amar,
i zbor di rugãciuni,
sh-al Dumnidzãu ãlj spui
di azã nclo s-n-aducã sh-a noauã calea mbar!