Poezii Nicolae Caratana - Limba-a noastrã

Limba-a noastrã-i nã vishteari
ahãndoasã, ahãndoasã
bair di flurii, cãntari,
ghinicuvintari n casã.

Limba-a noastrã-i primuvearã,
candilã di banã easti,
mults dushmanj vor s-nã u chearã,
ma u nviadzã gionj shi nveasti.

Limba-a noastrã easti cãntic,
cãntic di jali sh-di numtsã,
zboarã veclji di discãntic,
fuldzir tsi talji doi muntsã.

Limba-a noastrã easti,-armãne,
avrã tsi u-adutsi seara,
Roma nã u deadi pãne,
di la ea nã tradzim fara.

Di la nãsã-avem cãsmeti,
di la nãsã-avem fumealji.
Eti pondi, eti shcreti
nu u-au scoasã dit timealji.

Limba-a noastrã poarta flamburi,
ari izvuri sh-fãntãnj,
cãnd u cãntsã ti cutreamburi,
cãnticlu sh-acreashti mãnj.

Limba-a noastrã caftã bratsã
ca s-u apãrã di-atselj
tsi u pliguesc tu fatsã
sh-li-arãchescu di fumelj.

Limba-a noastrã-sh caftã soea,
sh-caftã limba shi duvletea.
S-u apãrãm sã-sh aflã boea,
S-u-apãrãm sã-sh afla vetea